Kan ik in waarheid kennen? Ik laat deze eerste vraag geboren worden vanuit het niet-denken, het ‘zuivere zijn’. Ik kom innerlijk in beweging en ‘kijk’ met behulp van het op het bewustzijn gerichte waarnemingsvermogen naar wat zich voltrekt. Als wij ons energiek inleven in deze overgang bemerken we doordat we het zien, dat ik het ben die het denken in gang moet zetten wil er gedacht worden. Hier ligt de absolute vrijheid: ik kan iets gaan denken of niet. Dat dit in het dagelijks leven niet opgemerkt wordt, komt doordat de toestand van niet-denken er vanzelf nooit is. Deze moet bewust tot stand worden gebracht en het kost de grootste moeite om het associatieve denken, dat wel buiten mijn wil om denkt, te onderscheiden van het ware, het vrije denken. Een ieder echter die dit wil, kan dit punt in zijn bewustzijn vinden waar het vrije denken ontspringt. Hij vindt dan zichzelf als denker, als schepper van gedachten. Ik kan niets denken wat ik al niet begrijp terwijl ik het denk. Ik ben als denker volledig tegenwoordig in het scheppen, ik weet ook precies wat ik schep en ik weet dat deze schepping, mijn denken, zich beweegt in door mij gekende wetmatigheden. De onoverbrugbare kloof tussen schepper en schepping, tussen begrip en schepping, tussen ik en wereld, tussen subject en object is hier, in dit punt overbrugd.”
Het is het streven van Mieke Mosmuller om haar lezers en toehoorders dit punt bewust beleefbaar te maken. In het leven van alledag let ik niet op mijn denken - dat ik zelf voortbreng – maar op het object waarover ik denk – dat ik niet zelf heb voortgebracht. Als ik nu wil gaan denken over mijn denken kan ik dat doen door iets wat ik reeds gedacht heb te beschouwen. Als ik met mijn verstandelijke denken tegelijkertijd zou willen denken en het denken waarnemen, moet ik mij in twee persoonlijkheden splitsen en dat kan ik niet. Als echter het associatieve denken leert zwijgen, kan ik in het punt van overgang van niet-denken naar wel-denken mijzelf bewust beleven als initiator van het denken, ik betreed het bewuste wilsleven. Het spiegelende voorstellingsleven wordt doorbroken. Hier ligt het moment van tegenwoordigheid van geest. Dit is het begin van exacte helderziendheid, van geesteswetenschap. In dit punt vind je een drieheid in één: het denken, de wil en de vrijheid. Hier vinden we de toegang tot ons denken dat met de geest verbonden is. //In het boek Das Tor zur geistigen Welt (2010) werkt Mieke Mosmuller dit thema heel gedetailleerd uit.
Als nu dit belangrijke punt in het denken gevonden is, is het niet onverschillig wat we in eerste instantie als inhoud van het denken kiezen. (Zoek het licht: Wetenschap 2) Een mathematisch begrip is heel geschikt omdat zo’n begrip helemaal helder te doorschouwen is: bijvoorbeeld een cirkel is de verzameling van alle punten in een plat vlak die een gelijke afstand tot het middelpunt hebben. En omdat het oproepen van een voorstelling van een cirkel niet moeilijk is, is het verschil goed te begrijpen tussen zo’nvoorstelling, die specifiek is en een begrip, dat het principe van alle mogelijke voorgestelde cirkels omvat. Door te oefenen om in begrippen te denken, scholen we ons reine, zintuigvrije denken waarmee in waarheid gekend kan worden.
Kunnen we nu ook de wereld rondom ons in waarheid kennen? (Zoek het licht: Wetenschap 3) Ons intellectuele denken voelt zekerheid wanneer het de mathematische wetmatigheden opzoekt in de wereld waarin we leven. Zo zal niemand in twijfel trekken dat de wet geldt: afgelegde afstand = snelheid x tijd. Wanneer we echter gaan kijken naar de wereld van het ‘levende’ is het duidelijk dat ons abstracte denken hier te kort schiet. En ook bij natuurverschijnselen zoals licht en geluid verliezen we veel van het wezenlijke als we alleen wetmatigheden van trillingen beschrijven.
Is er nu ook een weg waarbij de zintuigen hun beleving van kleur, klank en geur kunnen behouden en waarbij we toch niet vervallen in iets wat alleen maar su
