Huis Zonder Vensters. Recensie door: NBD Biblion. Henk Kisteman
Een 40-jarige vrouw zoekt rust in een Zwitsers dorp nadat haar huwelijk is vastgelopen; ze wil zich bezinnen. Twintig jaar huwelijk is geen kleinigheid en allerlei vragen overvallen haar. Ze ontmoet een man in haar hotel die haar vragen herkent en die haar onderricht over de waarheid omdat hij die waarheid is. Ze besluit met hem mee te gaan naar Munchen en er ontstaat een nieuwe relatie. Vooral het eerste jaar van deze relatie wordt hier beschreven; hierin voelt ze zich echt tot ontplooiing komen. De auteur (Amsterdam 1951) studeerde geneeskunde en werd huisarts. Ze publiceerde een 'praktische theorie over het menselijk kenvermogen' en ook een vierdelige romancyclus. In 1998 schreef ze samen met Toon Hermans 'Gewoon God', dialogen over God, religie, geloven en weten. In 1999 begon ze met een nieuwe romancyclus met 'De man in het Vondelpark'*; 'Huis zonder vensters' is hiervan het tweede, goed zelfstandig leesbare deel. De lezer wordt meegenomen in allerlei bespiegelingen over mens zijn, over ontplooiing en over de heelheid van het bestaan. Een boeiend relaas, zeker voor wie ontvankelijk is voor het aan de antroposofie verwante gedachtegoed van de hoofdpersonen
